De bootdagen zee!
8 Dagen op zee, een straf of luxe?
Mexico is uitgevallen bij onze megareis...
Hierdoor zitten we ' verplicht' 8 hele dagen op zee , zonder 1 voet aan land te zetten.
Oh mijn god was mijn eerste gedacht thuis.
Wat moeten we 8 dagen lang op een boot doen en hoe moeten we sanne entertainen?
Nou ,ik kan je zeggen , dat het echt geen straf is om op een cruise boot te zitten.
Alles is aan boord: De gym( inmiddels goed in gebruik door Herman, Eelco en mijzelf), de bioscoop, allerlei lezingen, karaokee, theater , de zwembaden ( er zijn er 3 in totaal) en voor sanne the Reef! Als dit nog niet genoeg is , dan heb je ook nog het fantastische plaatje van de zee met de zonsondergang en als we geluk hebben komen er geregeld scholen dolfijnen langs. Dus alleen al met het spotten met de verrekijker heb je bijna een dagtaak :)
Gisteren was er een kietelmomentje voor de passagiers : Een chocolade feestje in het Alexandra restaurant . Watervallen met chocolade, cake-jes, taartjes , marshmellow's noem maar op , het kan niet gek genoeg... Op en top decadent af en toe zelfs genant ,hoeveel al die mensen ( vr-) eten.... Want dit chocolade feest is om 15.30 . Het luxe ontbijt , lunch en high tea is dan al geweest. S' avonds kun je kiezen wat je wilt: Of je gaat naar het diner, wat 3 gangen heeft , of je eet boven op dek 12, wat absoluut mijn voorkeur heeft. Hier kun je casual eten en zelf opscheppen. We hoeven hier niet ons apenpakkie aan en kunnen zo uit het zwembad aan tafel rollen met je haar in de wind.
Nog steeds ben ik mezelf aan het knijpen , want het lijkt allemaal een droom.
Een kleine 3 weken zijn we op weg nu en het voelt alsof we al 2 maanden op reis zijn. Met de hele family zijn we enthousiast geworden over deze manier van reizen en vooral de tijd van het jaar.eelco en ik zijn nu al plannen aan het maken om volgend jaar wederom rond deze tijd van het jaar van kou weg te vluchten... we zitten in badkleding de hele tijd. San Fansisco blijkt ' koud ' te zijn, zo'n 12 graden. dus de winterkleding moet weer onder uit de kast vandaar gehaald worden. Na San Fransisco gaat het feest pas echt beginnen , want we horen alleen maar , dat het beste nog moet gaan komen. Hawaii etc schijnt fantastisch te zijn en Azie, Australie en New Zeeland niet te vergeten. Niet normaal om dit ook zo op te schrijven, want ik kan het niet vaak genoeg herhalen, het is als een droom om dit mee te mogen maken.
Gisteren hadden we ook weer een klein avontuur: er werd door Eelco een baby zeevogeltje ontdekt, verstopt achter een prullenbak aan dek. Het arme beestje zo klein als een golfballetje zat te rillen en helemaal apatisch. Wij als dierenvriend konden dit niet zomaar laten gebeuren, dus op zoek naar eten en drinken... Op dat moment werden dolfijnen gespot dus wij alle haast naar de achter kant van het schip en hierdoor was eelco zijn memorie kaart vergeten. Dus s' avonds weer naar hetzelfde punt met Sanne om de kaart te zoeken. Tot we het baby vogeltje helemaal in paniek tussen de automatische deuren zagen zitten. Sanne helemaal in paniek met tranen . Maar we hebben het kleine propje kunnen helpen en uit de benarde positie kunnen bevrijden! Eerst navraag gedaan in het cafe , hier hebben ze ons doorgestuurd naar de receptie. Het kleine beestje in mijn hand , afgedekt om stress te voorkomen en op naar dek 5. Hier kwam Dave , iemand van de onderhoud groep en hij heeft het vogeltje meegenomen naar dek 4.Sanne helemaal blij en ze liep alsof ze de wereld gered heeft. S' avonds aan tafel gelijk een tekening gemaakt voor Dave & de receptie , dus iedereen blij.... En zo blijven we bezig zullen we maar zeggen...
?
De bootdagen zee!
8 Dagen op zee, een straf of luxe?
Mexico is uitgevallen bij onze megareis...
Hierdoor zitten we ' verplicht' 8 hele dagen op zee , zonder 1 voet aan land te zetten.
Oh mijn god was mijn eerste gedacht thuis.
Wat moeten we 8 dagen lang op een boot doen en hoe moeten we sanne entertainen?
Nou ,ik kan je zeggen , dat het echt geen straf is om op een cruise boot te zitten.
Alles is aan boord: De gym( inmiddels goed in gebruik door Herman, Eelco en mijzelf), de bioscoop, allerlei lezingen, karaokee, theater , de zwembaden ( er zijn er 3 in totaal) en voor sanne the Reef! Als dit nog niet genoeg is , dan heb je ook nog het fantastische plaatje van de zee met de zonsondergang en als we geluk hebben komen er geregeld scholen dolfijnen langs. Dus alleen al met het spotten met de verrekijker heb je bijna een dagtaak :)
Gisteren was er een kietelmomentje voor de passagiers : Een chocolade feestje in het Alexandra restaurant . Watervallen met chocolade, cake-jes, taartjes , marshmellow's noem maar op , het kan niet gek genoeg... Op en top decadent af en toe zelfs genant ,hoeveel al die mensen ( vr-) eten.... Want dit chocolade feest is om 15.30 . Het luxe ontbijt , lunch en high tea is dan al geweest. S' avonds kun je kiezen wat je wilt: Of je gaat naar het diner, wat 3 gangen heeft , of je eet boven op dek 12, wat absoluut mijn voorkeur heeft. Hier kun je casual eten en zelf opscheppen. We hoeven hier niet ons apenpakkie aan en kunnen zo uit het zwembad aan tafel rollen met je haar in de wind.
Nog steeds ben ik mezelf aan het knijpen , want het lijkt allemaal een droom.
Een kleine 3 weken zijn we op weg nu en het voelt alsof we al 2 maanden op reis zijn. Met de hele family zijn we enthousiast geworden over deze manier van reizen en vooral de tijd van het jaar.eelco en ik zijn nu al plannen aan het maken om volgend jaar wederom rond deze tijd van het jaar van kou weg te vluchten... we zitten in badkleding de hele tijd. San Fansisco blijkt ' koud ' te zijn, zo'n 12 graden. dus de winterkleding moet weer onder uit de kast vandaar gehaald worden. Na San Fransisco gaat het feest pas echt beginnen , want we horen alleen maar , dat het beste nog moet gaan komen. Hawaii etc schijnt fantastisch te zijn en Azie, Australie en New Zeeland niet te vergeten. Niet normaal om dit ook zo op te schrijven, want ik kan het niet vaak genoeg herhalen, het is als een droom om dit mee te mogen maken.
Gisteren hadden we ook weer een klein avontuur: er werd door Eelco een baby zeevogeltje ontdekt, verstopt achter een prullenbak aan dek. Het arme beestje zo klein als een golfballetje zat te rillen en helemaal apatisch. Wij als dierenvriend konden dit niet zomaar laten gebeuren, dus op zoek naar eten en drinken... Op dat moment werden dolfijnen gespot dus wij alle haast naar de achter kant van het schip en hierdoor was eelco zijn memorie kaart vergeten. Dus s' avonds weer naar hetzelfde punt met Sanne om de kaart te zoeken. Tot we het baby vogeltje helemaal in paniek tussen de automatische deuren zagen zitten. Sanne helemaal in paniek met tranen . Maar we hebben het kleine propje kunnen helpen en uit de benarde positie kunnen bevrijden! Eerst navraag gedaan in het cafe , hier hebben ze ons doorgestuurd naar de receptie. Het kleine beestje in mijn hand , afgedekt om stress te voorkomen en op naar dek 5. Hier kwam Dave , iemand van de onderhoud groep en hij heeft het vogeltje meegenomen naar dek 4.Sanne helemaal blij en ze liep alsof ze de wereld gered heeft. S' avonds aan tafel gelijk een tekening gemaakt voor Dave & de receptie , dus iedereen blij.... En zo blijven we bezig zullen we maar zeggen...
?
Panama kanaal , midden in de jungle !
Panama Canal.....
WAUW ! Vanaf de vroege ochtend wordt je gepakt door de schoonheid van de jungle!
Met een opkomende zon en de gieren om je heen , de geluiden van de jungle voordat alle mede passagiers de hut uit komen.... Het was de moeite waard om om 06.00u mijn bed uit te rollen! De traantjes rolden van genot over mijn wangen onder de verrekijker vandaan... Het is niet te beschrijven hoe veel impact deze natuur op je maakt! Bij mij tenminste , want er zijn ook passagiers die het niet zoveel boeit. Ongelofelijk maar waar!Lekker zonder man & kind, die lagen nog op 1 oortje....
Maar hoe vet is het om met een opkomende zon de apengeluiden en de vogels te horen.
De krokodillen en de gieren zie je zo liggen. Zelfs een aap gezien en een kakatoe! Puur natuur , zonder kooitjes en andere menselijke ellende......Tevens erg indrukwekkend om een groot schip door zo'n smal kanaal gevoerd te zien worden. Om door de sluizen te mogen varen worden bedragen van $ 400.000,00 betaald per schip! En de schepen liggen achter ons te wachten om ook verder te mogen varen. Kun je nagaan , vroeger toen het Panama kanaal gemaakt werd, begin 1900 , kostten het al iets van 100 miljoen dollar! En dat in die tijd..... Sinds 1999 is het in eigen beheer, de amerikanen hebben geen zeggenschap meer. Big buisiness dus. Al met al is het een grote happening om met een cruise ship door zo'n smalle kanaal te varen! Echt milimeter werk ... Maar gezien alle boten die achter ons liggen is het een dagelijkse bezigheid voor de mensen in het panamaal kanaal. De lokale mensen zitten relaxt te wachten aan de kant , tot alles weer normaal kan verlopen, want niemand kan het kanaal over als er zo'n grote boot passeert.
Ondertussen blijft het zo indrukwekkend om de natuur te zien! De krokodillen liggen aan de waterkant en de gieren vliegen boven je hoofd.... Helaas maken de britten te veel lawaai door de hoeveelheid bier dat als dagelijks ritueel naar binnen wordt getankt. ongelelofelijk om te zien, dat mensen de natuur als iets gewoons ervaren... Na het Panamaal kanaal zijn we op de pacific beland! Dit is voor mij echt een natte droom: De dolfijnen plonsen naast de boot in grote scholen , dus ik zit met Ria non stop met de verrekijker de zee af te loeren om als eerste de nieuwe scholen te spotten! De walvissen heb ik nog niet kunnen spotten, maar gezien onze gedrevenheid gaat dit zeer zeker gebeuren! grappig, want wij worden goed in de gaten gehouden , want onze medepassagiers weten dat wij er constant bovenop zitten... tenminste voor de mensen , die een beetje interesse tonen....
Tot op heden staat het Panamaal kanaal met St. Lucia absoluut als favoriet genoteerd !
De dagelijkse bezigheden aan boord zijn: Ontbijt, yoga, zwemmen, lunch , en uiteraard loeren met de verrekijker! Want dat is zo gaaf om te doen....
Over 5 dagen zijn we in San Fransisco beland. dus nog 5 volle dagen , want Alcapulco is gecanceld omdat er te veel onrust is in Mexico. Goed dat ze er zo voorzichtig mee om gaan, jammer voor ons, want de zeedagen zijn goed vol te houden, maar de voorkeur is natuurlijk wel om aan land te zijn. Sanne heeft er totaal geen problemen mee, want ze leeft voor the reef, de kidsclub ! Daar ziet ze iedere dag haar friends . Echter moet ze ook haar dagelijkse dingen doen. Haar huiswerk wordt consequent gedaan samen met opa en mij. Opa is voor het rekenwerk, ik doe taal en oma en Eelco doen de creatieve dingetjes... Sanne begint thuis wel te missen merken we... Haar vriendjes en vriendinnejtes van school , chatty haar kat , oma kikker en tante Marije & Micha... Ze heeft het er zelfs over om bij tante te gaan wonen, want ze mist Micha ...... Zodra ze weer bij the reef is , is alles vergeten, dus de schade valt mee! Geen getraumatiseerd kind in ieder geval. Eerleuk om alles mee te maken. Gelukkig vindt ze alles super interessant om te zien en Eelco legt alles professioneel vast op zijn professionele camera , dus hij maakt de blits met zijn apperatuur! Al die oudjes die alles weten over de camera's ( NOT) , arme Eelco LOL ....
De omende dagen gaan Eelco & ik flink aan het werk, want we hebben 2 dagen niets gedaan voor onze buisiness, dus het is nu even weer realiteit. Dan kunnen we in San Fransisco alles via WIFI naar nederland gaan sturen, want de facturatie, betalingen ed moetne gewoon doorgaan helaas.... Maar je hoort ons niet klagen hoor, want iedere dag is 1 groot genot!
Eelco heeft de foto's vanmorgen op FLICKER geupload, dus genoeg om mee te kijken...En nu gaat Eelco de was doen:) De eersdte keer was mijn beurt en nu mag hij het doen ! Hererlijk, dan kan ik lekker de verhalen schrijven en achter mijn PC.....
WORDT VERVOLGD!
Eindelijk weer internet!
Reisverslag St.Lucia & curacoa
St.Lucia , onze tweede land ....Na 4 dagen op zee....
Wat een gewaarwording! Het eerste half uur hebben we echt even nodig gehad om alle hektiek en het leven daar op ons in te laten werken . Voor mij een compleet nieuwe wereld!
De mensen leven op straat en het is 1 en al leven in de brouwerij....
Eerlijk gezegd voelden wij ons in het begin niet op ons gemak. Bedreiging is wellicht niet het goede woord, toch voelde het wel zo. Maar naar verloop van tijd voel je de hartelijkheid van de locale bevolking.
Op de markt hebben we wel zo'n 3 uur vertoefd, de mensen op camera vastleggen, want dit geeft zoveel mooie portretten! Onbetaalbaar.... Wat een prachtige mensen en wat een enorme golf van dynamiek krijg je over je heen op zo'n markt! Nadat we dit optimaal hebben opgenomen zijn we na flink onderhandelen op pad gegaan met een eigen chauffeur in een krakkemikkig busje.... Deze man heeft ons veel verteld over het land en de manier van leven. De mensen hebben een relatief goed leven in St. Lucia, echter is de criminaliteit de laatste jaren enorm toegenomen, mede door het drugs misbruik en de macht van het geld....
Zo zonde om te zien hoe zo'n prachtig land ook de negatieve invloeden heeft meegekregen door de hebzucht.
Na de stad zijn we op pad gegaan naar Ance la Ray , een authentiek vissersdorpje , waar je als toerist afgeraden wordt om alleen te vertoefen mede door de criminaliteit.... Dank zij ' onze body gard ' voelde wij ons wel veilig... Sanne heeft zelfs daar gezwommen met de lokale kids . Ze waren eerst een beetje in shock,it's a girl :) ...
Na deze verfrissing voor haar zijn we naar het strand gereden! Ik kan je zeggen , de hemel bestaat op aarde!!! Wat een pracht aan natuur, niemand op het strand, alleen een grote familie , zwemmend in de zee... uiteraard ging ons kind gelijk weer de zee in met de lokale kids. Pareltjes zijn ze.....
Ons was gezegd, dat de landen alleen maar beter zouden worden.
Op naar Curacoa! Echter had ik een heel ander beeld bij Curacoa ..
We kwamen aan in de regen, dus het voelde weer alsof we terug in Nederland waren :)
Net 1 voet aan land en we konden heerlijk in het nederlands alles doen. Voor Sanne was het een vreemde gewaarwording , want ze begreep er niets van waarom deze mensen nederlands spraken, terwijl naargenoeg iedereen aan boord engels spreekt.Inmiddels spreekt ze dan ook al een aardig woordje engels!
Na de regenbuien konden we eindelijk de prachtige kleurrijke huisjes in Curacoa zien. Willemstad is prachtig! Echter heeft het op ons minder indruk gemaakt dan het rauwe St.Lucia.... Curacao is voor mijn gevoel klein nederland, maar dan anders... Na de ochtend door met een touring car met onze chauffeur ,Casper het kleine spookje , zoals hij zichzelf noemde...Op zich leuk, even over het eiland gecrossed in 2 uur tijd en veel gehoord over het land.
Op het laatst een baai aangedaan , dus Sanne mocht een duik nemen en daarna gelijk weer terug naar de stad. Het bleek en duik van 10 minuten te zijn ipv de beloofde 30 minuten... Dus dit hebben ze wel overgenomen van de nederlanders :) Alles zo goedkoop mogelijk LOL...
Wat voor ons echt een openbaring is zijn de engelse medepassagiers! Wat een appart volk ! Ze drinken erg veel en zijn echt met hun tweede jeugd bezig hier op het schip! S' avonds worden de grote lichamen in de te kleine jurkjes gehezen en de voetjes van de dansvloer....
Karaoke is 1 van de bezigheden waar ze dol op zijn. Iedere keer als we een land verlaten komen de engelse vlaggetjes tevoorschijn en wordt iedereen verzocht om met de crew mee te doen aan de dansjes & liedjes, die luidruchtig meegezongen worden. Tja, dan zijn wij toch echte nuchtere hollanders , muv onze kleine natuurlijk, want die staat beneden aan dek vooraan driftig mee te dansen met haar vriendinnetje Paris ( amerikaanse) .
Voor hun is het 1 groot feest natuurlijk...
Eelco heeft via flicker zijn foto's ge upload, deze kun je vinden via eelco busch... Met zijn professionele camera heeft hij de landen zo mooi vast weten te leggen, dat het de moeite waard is om een kijkje te nemen.
Verder is het fantastisch tijdens de zee dagen, iets waar ik & ria enorm tegenop zagen. Maar er is zo enorm veel te doen, het is echt net een stadje. Nog steeds na 2 weken weet ik niet alles te vinden . En ik heb Yoga ontdekt! Dus iedere zeedag lig ik in de vreemdste houdingen om mijn lichaam & geest tot rust te brengen. Wat een luxe om alle tijd te hebben om ook hier mee bezig te zijn. Alle stress is inmiddels mijn lichaam uit!
Morgen komen we bij het Panama kanaal, iets waar wij enorm naar uitkijken! Het schijnt echt milimeter werk te zijn om een cruise schip , zoals de Aurora hier doorheen te krijgen. D.m.v. treintjes positionere3n ze ons schip en zo gaan we de hele dag ons bezig houden met deze aktiviteit. Godzijdank hebben we van Sinterklaas een verrekijker gekregen , want we gaan ook de jungle door! Want tot op heden heeft alleen Ria de dolfijnen gezien. Dit terwijl ik gemiddeld 1 uur per dag met de verrekijker drifftig op zoek ben naar de dolfijnen en walvissen..... Maar we hebben nog even want we zijn slechts pas 2 weken op reis! Ongelofelijk om dit zo te schrijven, want het voelt alsof we al een maand op reis zijn!
Je doet zoveel indrukken op , dat we af en toe elkaar even moeten knijpen ... Deze manier van reizen is een absolute aanrader!
Met internet hebben we behoorlijk veel moeilijkheden: Mijn laptop is stuk gegaan en ik kan dus mijn inloggegevens ed niet ophalen. Na veel gehannus heb ik in Curacao dan toch maar een minilaptop gekocht,want wat moet ik zonder laptop?!
Godzijdank loopt alles op rolletjes thuis dankzij Lutske & Joelle , mijn collega's. en hierdoor kunnen we echt genieten.... Dus voor de thuisblijvers : Geen nieuws, goed nieuws!
Door het ongeluk met het cruiseship in Italie is dit het gesprek van de dag aan boord natuurlijk! Vreemde gewaarwording om zoiets te zien , terwijl je in hetzelfde schuitje zit , zullen we maar zeggen om in de sfeer van het varen te blijven..... Godzijdank heeft het niet echt invloed op de reispret , hoe erg het ook is en hoe naar de beelden ook zijn!
Zodra we in San fransisco zijn , gaat er geskypt worden, want dit kan niet aan boord helaas....
In ieder geval zijn jullie zo toch weer op de hoogte van onze avonturen...
Eindelijk weer internet!
Reisverslag St.Lucia & curacoa
St.Lucia , onze tweede land ....Na 4 dagen op zee....
Wat een gewaarwording! Het eerste half uur hebben we echt even nodig gehad om alle hektiek en het leven daar op ons in te laten werken . Voor mij een compleet nieuwe wereld!
De mensen leven op straat en het is 1 en al leven in de brouwerij....
Eerlijk gezegd voelden wij ons in het begin niet op ons gemak. Bedreiging is wellicht niet het goede woord, toch voelde het wel zo. Maar naar verloop van tijd voel je de hartelijkheid van de locale bevolking.
Op de markt hebben we wel zo'n 3 uur vertoefd, de mensen op camera vastleggen, want dit geeft zoveel mooie portretten! Onbetaalbaar.... Wat een prachtige mensen en wat een enorme golf van dynamiek krijg je over je heen op zo'n markt! Nadat we dit optimaal hebben opgenomen zijn we na flink onderhandelen op pad gegaan met een eigen chauffeur in een krakkemikkig busje.... Deze man heeft ons veel verteld over het land en de manier van leven. De mensen hebben een relatief goed leven in St. Lucia, echter is de criminaliteit de laatste jaren enorm toegenomen, mede door het drugs misbruik en de macht van het geld....
Zo zonde om te zien hoe zo'n prachtig land ook de negatieve invloeden heeft meegekregen door de hebzucht.
Na de stad zijn we op pad gegaan naar Ance la Ray , een authentiek vissersdorpje , waar je als toerist afgeraden wordt om alleen te vertoefen mede door de criminaliteit.... Dank zij ' onze body gard ' voelde wij ons wel veilig... Sanne heeft zelfs daar gezwommen met de lokale kids . Ze waren eerst een beetje in shock,it's a girl :) ...
Na deze verfrissing voor haar zijn we naar het strand gereden! Ik kan je zeggen , de hemel bestaat op aarde!!! Wat een pracht aan natuur, niemand op het strand, alleen een grote familie , zwemmend in de zee... uiteraard ging ons kind gelijk weer de zee in met de lokale kids. Pareltjes zijn ze.....
Ons was gezegd, dat de landen alleen maar beter zouden worden.
Op naar Curacoa! Echter had ik een heel ander beeld bij Curacoa ..
We kwamen aan in de regen, dus het voelde weer alsof we terug in Nederland waren :)
Net 1 voet aan land en we konden heerlijk in het nederlands alles doen. Voor Sanne was het een vreemde gewaarwording , want ze begreep er niets van waarom deze mensen nederlands spraken, terwijl naargenoeg iedereen aan boord engels spreekt.Inmiddels spreekt ze dan ook al een aardig woordje engels!
Na de regenbuien konden we eindelijk de prachtige kleurrijke huisjes in Curacoa zien. Willemstad is prachtig! Echter heeft het op ons minder indruk gemaakt dan het rauwe St.Lucia.... Curacao is voor mijn gevoel klein nederland, maar dan anders... Na de ochtend door met een touring car met onze chauffeur ,Casper het kleine spookje , zoals hij zichzelf noemde...Op zich leuk, even over het eiland gecrossed in 2 uur tijd en veel gehoord over het land.
Op het laatst een baai aangedaan , dus Sanne mocht een duik nemen en daarna gelijk weer terug naar de stad. Het bleek en duik van 10 minuten te zijn ipv de beloofde 30 minuten... Dus dit hebben ze wel overgenomen van de nederlanders :) Alles zo goedkoop mogelijk LOL...
Wat voor ons echt een openbaring is zijn de engelse medepassagiers! Wat een appart volk ! Ze drinken erg veel en zijn echt met hun tweede jeugd bezig hier op het schip! S' avonds worden de grote lichamen in de te kleine jurkjes gehezen en de voetjes van de dansvloer....
Karaoke is 1 van de bezigheden waar ze dol op zijn. Iedere keer als we een land verlaten komen de engelse vlaggetjes tevoorschijn en wordt iedereen verzocht om met de crew mee te doen aan de dansjes & liedjes, die luidruchtig meegezongen worden. Tja, dan zijn wij toch echte nuchtere hollanders , muv onze kleine natuurlijk, want die staat beneden aan dek vooraan driftig mee te dansen met haar vriendinnetje Paris ( amerikaanse) .
Voor hun is het 1 groot feest natuurlijk...
Eelco heeft via flicker zijn foto's ge upload, deze kun je vinden via eelco busch... Met zijn professionele camera heeft hij de landen zo mooi vast weten te leggen, dat het de moeite waard is om een kijkje te nemen.
Verder is het fantastisch tijdens de zee dagen, iets waar ik & ria enorm tegenop zagen. Maar er is zo enorm veel te doen, het is echt net een stadje. Nog steeds na 2 weken weet ik niet alles te vinden . En ik heb Yoga ontdekt! Dus iedere zeedag lig ik in de vreemdste houdingen om mijn lichaam & geest tot rust te brengen. Wat een luxe om alle tijd te hebben om ook hier mee bezig te zijn. Alle stress is inmiddels mijn lichaam uit!
Morgen komen we bij het Panama kanaal, iets waar wij enorm naar uitkijken! Het schijnt echt milimeter werk te zijn om een cruise schip , zoals de Aurora hier doorheen te krijgen. D.m.v. treintjes positionere3n ze ons schip en zo gaan we de hele dag ons bezig houden met deze aktiviteit. Godzijdank hebben we van Sinterklaas een verrekijker gekregen , want we gaan ook de jungle door! Want tot op heden heeft alleen Ria de dolfijnen gezien. Dit terwijl ik gemiddeld 1 uur per dag met de verrekijker drifftig op zoek ben naar de dolfijnen en walvissen..... Maar we hebben nog even want we zijn slechts pas 2 weken op reis! Ongelofelijk om dit zo te schrijven, want het voelt alsof we al een maand op reis zijn!
Je doet zoveel indrukken op , dat we af en toe elkaar even moeten knijpen ... Deze manier van reizen is een absolute aanrader!
Met internet hebben we behoorlijk veel moeilijkheden: Mijn laptop is stuk gegaan en ik kan dus mijn inloggegevens ed niet ophalen. Na veel gehannus heb ik in Curacao dan toch maar een minilaptop gekocht,want wat moet ik zonder laptop?!
Godzijdank loopt alles op rolletjes thuis dankzij Lutske & Joelle , mijn collega's. en hierdoor kunnen we echt genieten.... Dus voor de thuisblijvers : Geen nieuws, goed nieuws!
Door het ongeluk met het cruiseship in Italie is dit het gesprek van de dag aan boord natuurlijk! Vreemde gewaarwording om zoiets te zien , terwijl je in hetzelfde schuitje zit , zullen we maar zeggen om in de sfeer van het varen te blijven..... Godzijdank heeft het niet echt invloed op de reispret , hoe erg het ook is en hoe naar de beelden ook zijn!
Zodra we in San fransisco zijn , gaat er geskypt worden, want dit kan niet aan boord helaas....
In ieder geval zijn jullie zo toch weer op de hoogte van onze avonturen...
Op naar Madeira !
5 dagen nog te gaan!!!
De `vakantie`stress is begonnen!
Nog 5 dagen te gaan en alles moet nog gepakt gaan worden.
Godzijdank is onze 7 jarige dochter lekker bij oma aan het logeren, zodat wij met z´n tweetjes in alle rust de spullen kunnen pakken voor 3,5 maand.
De kriebels beginen te komen... Wat als de mensen op de cruis geniet ok zijn? Wan als we claustrofobisch worden in zo´n cabine van zo´n cruise ship? ? Wij zijn meer van het backpacken , dus zal een hele andere ervaring gaan worden.
Vandaag al het meegegeven huiswerk van Sanne sorteren en kopieren....
Kleding is het minst belangrijkste .... Doen we de laatste 2 / 3 dagen.....
Zo veel zin om te gaan met de family!!!!
Keep you posted!
Pascale , Eelco & Sanne
nog 1 ruime week te gaan!
Nog ruim 1 week te gaan en we gaan de wereld over met een cruise!
Even alle hektische dagen overleven en dan aan het pakken maar..
3 januari gaan we van start en 12 april zijn we weer geariveerd!
De blog gaan we aktief bijhouden...
Count down!!!!!
Pascale, Eelco & Sanne